Goetz-Okocimski Jan (1864–1931), przemysłowiec i polityk konserwatywny. Ur. 18 VII w Okocimiu, ojciec jego, Jan, był właścicielem znanego browaru. W r. 1882 ukończył G. szkołę realną w Krakowie, w l. 1883–5 studiował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniw. Wiedeńskiego. Studia przerwał dla zajęcia stanowiska prokurenta w zakładach ojca. Działalność polityczną rozpoczął w r. 1890, gdy został członkiem, a w r. 1897 marszałkiem Rady Powiatowej w Brzesku; piastował tę godność przez 29 lat. Po zniesieniu rad powiatowych w r. 1919 mianowany został komisarzem. Jako członek partii konserwatywnej był w l. 1892–918 posłem do Rady Państwa, a w l. 1901–18 posłem na Sejm Galicyjski. W czasie działalności parlamentarnej zajmował się głównie zagadnieniami gospodarczymi. 31 V 1917 r. wybrany został wiceprezesem, a 1 II 1918 r. prezesem Koła Polskiego w Wiedniu. Półroczny okres jego prezesury (ustąpił w lipcu 1918 r.) wypadł na okres załamywania się orientacji austriackiej. 16 II odbyło się posiedzenie Koła pod przewodnictwem G-a, na którym uchwalono protest przeciwko warunkom pokoju brzeskiego. Protest ten przedstawił G. w imieniu Koła w parlamencie 20 II. W czasie wojny G. był także członkiem stowarzyszenia La Pologne et la Guerre w Lozannie (luty 1915 do końca 1918 r.), zajmującego się akcją propagandową w zachodniej Europie. W l. 1919–21 zasiadał w sejmie polskim (Klub Pracy Konstytucyjnej), a w l. 1928–30 w senacie z listy Bezp. Bloku Współpracy z Rządem.

 

Działalność gospodarcza G-a przypadła na okres, gdy w Galicji zaczął się w większym niż poprzednio stopniu rozwijać przemysł, w tym także przemysł spożywczy. Wiązało się to też z powstawaniem kilku organizacji ekonomicznych, reprezentujących głównie właścicieli fabryk i szlachtę. Browar okocimski pod kierownictwem G-a rozwinął się znacznie. Przed r. 1914 produkcja jego wynosiła 385 000 hl piwa rocznie, co stawiało browar na pierwszym miejscu w Galicji i jednym z pierwszych w Austrii. W czasie wojny i bezpośrednio po niej produkcja piwa spadła na rzecz wódek, środków odżywczych (maltyna) itp. Później jednak produkcja piwa podniosła się znowu i browar okocimski był największym w Polsce, a jednym z największych w Europie. Z racji posiadania browaru G. odgrywał także poważną rolę w życiu gospodarczym Galicji. Był m. i. wiceprezesem Izby Handlowej i Przemysłowej w Krakowie (7 II 1904 – 15 I 1907), przed 1914 r. wiceprezesem Centralnego Związku Galicyjskiego Przemysłu Fabrycznego we Lwowie, po r. 1918 prezesem Związku Przemysłowców w Krakowie (19 I 1923 – 31 XII 1928, potem prezesem honorowym), prezesem Banku Małopolskiego w Krakowie (1 II 1907 – 31 VIII 1927, poprzednia nazwa Galicyjski Bank dla Handlu i Przemysłu), prezesem Tow. Ekonomicznego w Krakowie (od założ. 1 III 1921 do 1930, potem prezesem honorowym) oraz prezesem szeregu rad nadzorczych. Zajmował także kilka stanowisk na terenie powiatu brzeskiego. Posiadał obywatelstwo honorowe pięciu miast i miasteczek okolicznych. Interesował się szkolnictwem, założył m. i. gimnazjum w Brzesku. W r. 1918 ofiarował pół miliona koron na cele publiczne, a w r. 1920 wyekwipował oddział piechoty w Brzesku. Odznaczony był kilkoma orderami austriackimi, papieskimi i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1925). Zmarł 24 IV 1931 r. w Okocimiu, gdzie też został pochowany.

 

 

 

Ku pamięci potomków Jana Goetza-Okocimskiego, Kr. 1929 (drukowane na prawach rękopisu); – Szematyzmy Galicji i Lodomerii; – „Czas” 1931 nr 23 z 28 IV; Kalendarz Czecha 1902–17; „Niepodległość” T. 15: 1937 s. 209; – Akta rodzinne u Zofii Włodkowej, córki G-a, w Krakowie.